Het heeft mij ruim 20 jaar gekost om te begrijpen hoe het ontwikkelen van mensen en organisaties werkt.

Als technologieconsultant en later als organisatieadviseur heb ik aan meer dan 30 organisatie-ontwikkelvraagstukken meegewerkt. Van kleine adviestrajecten tot omvangrijke en complexe verandertrajecten, zoals bij het UMC Radboud, Koninklijke Jaarbeurs, Provincie Utrecht, Nationale Nederlanden, Accare, BNP Paribas PF en Maastricht University. Met geenszins de illusie dat ik nu alles snap en denk te weten.

Ik ben in mijn manier van werken geen voorstander van geldgedrevenheid als leidend principe. Als je de goede dingen doet en het waarde toevoegt, volgt geld ‘vanzelf’. In mijn ontwikkelpad heb ik wat dat betreft ook wat boter op mijn hoofd gehad, want ik heb in omgevingen waar efficiency en geld leidend zijn, grote successen geboekt. Ik wist precies wat in een systeem nodig was en ik maakte steeds snel carrière.

Tot ik als partner in de maatschap van organisatieadvies kantoor SeederDeBoer na intensieve opleidingen bij SIOO en Phoenix steeds meer vastliep. Mijn manier van werken was vanuit een systeem logisch, maar paste niet meer bij mij als persoon, mijn drijfveren en mijn omgeving. Ik ontdekte in toenemende mate dat ‘the walk and the talk’ niet meer klopte. Het werd steeds vaker een vorm van ‘doel-redeneren’ en kunnen uitleggen dat wat je doet, klopt en goed is. Maar als je eerlijk bent, je weet dat je vaak marchandeert binnen de grenzen die er zijn. Je zegt met betekenisgeving bezig te zijn, maar je meet het feitelijk toch af in getallen en geld.

Dit spanningsveld werd door de commerciële belangen alsmaar groter. Enerzijds moet er steeds meer verdiend worden, anderzijds klinkt er op de werkvloer dat de klantopdracht en het welzijn van de medewerker centraal staan.